Znakomita większość nie widzi zasadniczej różnicy pomiędzy szczurem, a myszą. Dla większości różnicą jest wielkość i „upierzenie” ogona, podczas gdy to co najważniejsze tkwi w małej szczurzej główce. Opiszę dzisiaj etapy i sposoby na oswojenie szczura.
Szczur obdarzony niezwykłą inteligencją
Sam mimo iż od małego dziecka zajmuje się hodowlą szczurów (
W głównej mierze szczurzyczek) dopiero nie dawno uświadomiłem sobie jak wielką inteligencją są one obdarzone, pomimo tego od najmłodszych lat instynktownie oswajałem moje szczury. Zwierzęta te doskonale potrafią rozróżniać ludzi po ich zapachu czy głosie, Bóg wie tak naprawdę po czym jeszcze. Miewają swoje charaktery, swoje humory, swoje ulubione miejsca i ulubione jedzonko, są małymi szczurzymi osobowościami zamkniętymi w tym niewielkim bardzo sprytnie skonstruowanym ciałku.
Czy szczury potrafią używać narzędzi?
Z jednej strony mogę poświadczyć iż tak, z drugiej strony nie do końca można nazwać to narzędziem. Byłem świadkiem kiedy mój szczur o imieniu Pani Szczuru vel Szczura próbowała dostać się do zawartości pustej butelki po zagęszczonym soku Paula, jednak sytuacja wymusiła na niej nietypowe działanie. Otóż w butelce poniewierały się ostatnie krople soku, natomiast butelka przewrócona była na bok i zwężenie szyjki nie pozwalało na wypłynięcie słodziutkich kropel soczku. Szczur nie mogąc wepchnąć pyszczka ani łapki przez gwint wpadł jednak na pomysł którego za nic w świecie bym się nie spodziewał, może to brzmieć jak fantazja literacka jednak jestem naocznym świadkiem takiego wydarzenia. Szczur chwycił swój ogon i po kilku mniej udanych próbach wetknął go bo butelki odwracając się tyłem, następnie wyjmował umoczony sokiem ogon i ponownie chwytając go w łapki zlizywał słodki soczek. Z jednej strony ogon szczurzy jest naturalną szczurzą kończyną i nie powinien być kwalifikowany jako zewnętrzne narzędzie typu patyk, z drugiej jednak zachowanie jest o tyle nietypowe dla szczurów i w ogóle nie obejmuje klasycznych instynktownych zadań szczurzego ogona że sam nie wiem co o tym myśleć.
Szczur kombinujący w czasie i przestrzeni
Jednego szczura na rzecz mojego ulubionego Polskiego polityka nazwałem Korwin, co prawda Korwin była samiczką jednak dzielili ze sobą wiele pozytywnych cech. Moja szczura miała niebywały pęd ku wolności i nieznanemu, za każdym razem gdy tylko słyszała dźwięk otwieranych drzwi wyskakiwała nawet z najgłębszych zakamarków pokoju i w trymiga pojawiała się pod drzwiami. Gdy ktoś rzucił w domu hasło „Szczura biega” wszyscy wiedzieli iż drzwi otwierać trzeba szybko i ostrożnie, ponieważ szczura lubiła pod drzwiami po prostu się przyczaić czekając na okazję. Pewnego jednak dnia najinteligentniejszy
szczur jaki mieszkał pod moim dachem dokonał przełomu w planowaniu ucieczki i zaczął wykorzystywać pozycję oraz hipotetyczne zachowanie człowieka! Otóż w jednym z pokoi nad drzwiami zawieszone są kotary na gryfie, szczur po kotarach wspiął się na górę co widział mój młodszy brat będący akurat w pokoju. Gdy tylko wszedłem otwierając drzwi na oścież i przekroczyłem magiczną granicę progu szczur zeskoczył niemal z pod sufitu i szybko wybiegł na korytarz! Brat który od środka obserwował całe zajście mówi iż jest przekonany że szczur czekał aż ktoś wejdzie gdyż nie zeskakiwał przez ponad 5minut, natomiast po moim wejściu z całą pewnością zamierzenie zeskoczył (Nie zsunął się)
Szczur reaguje na imię
W moim domu było wiele par szczurów, zazwyczaj były to samiczki, rzadziej samce, jednak wszystkie one bez problemów przychodziły gdy tylko zostały zawołane. Większość reagowała na cmokanie bądź drapanie w wykładzinę (na kafelkach się stukało w podłoże), jednak niektóre reagowały na imiona, a oto pełna lista moich szczurów.
Mimi i Lulu
Pani szczura
Pani szczura 2
Saddam i Hussein
Dwie szczurzyczki bezimienne
Kicia i Korwin
Córka Kici zwana księżniczką
Słowianka, Dumbo i Mnich
Hodowla szczura staje się dużo łatwiejsza kiedy nawiążemy z nim bliskie relacje.
Autorem tekstu jest Miłosz Różański
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz